Үнэртэй усны сав, анхилуун үнэрийг хадгалах сав. Эртний жагсаалтын жишээ нь Египетийнх бөгөөд МЭӨ 1000 оны үед хамаарах юм.Египетчүүд анхилуун үнэрийг, ялангуяа шашны зан үйлд ашигладаг байсан;Үүний үр дүнд тэд шил зохион бүтээхдээ энэ нь ихэвчлэн үнэртэй ус үйлдвэрлэх саванд ашиглагддаг байв.Үнэртэй усны моод Грек улсад тархаж, ихэвчлэн терра-кота эсвэл шилэн савыг элсэн хөл, шувууд, амьтан, хүний толгой гэх мэт янз бүрийн хэлбэр, хэлбэрээр хийдэг байв.МЭӨ 1-р зууны сүүлчээр Сирийн шил үйлдвэрлэгчид сүрчигийг амттан гэж боддог байсан Ромчууд зөвхөн цутгасан шилэн лонх төдийгүй хийсдэг шилийг бас ашигладаг байжээ.Христийн шашин үүссэнтэй зэрэгцэн сүрчигний сонирхол бага зэрэг буурч, шилний үйлдвэрлэл муудсантай давхцаж байв.
12-р зуун гэхэд Францын Филипп-Огюст анх удаа үнэртэн үйлдвэрлэгчдийн холбоог үүсгэн байгуулах дүрмийг баталж, 13-р зуун гэхэд Венецийн шилний үйлдвэрлэл сайн хөгжсөн.16, 17, ялангуяа 18-р зуунд анхилуун үнэртний сав нь янз бүрийн, нарийн ширхэгтэй хэлбэртэй байсан: тэдгээрийг алтлаг, мөнгө, зэс, шил, шаазан, паалан эсвэл эдгээр материалын хослолоор хийсэн;18-р зуунд үнэртний савнууд нь муур, шувуу, алиалагч гэх мэт хэлбэртэй байв;будсан паалантай савны төрөл бүрийн сэдэв нь бэлчээрийн мал аж ахуйн үзэгдэл, chinoiseries жимс, цэцэг зэргийг багтаасан байв.
19-р зуун гэхэд Английн вааран эдлэл үйлдвэрлэгч Жосиа Уэдгвудын бүтээсэн сонгодог загварууд моодонд оржээ;Харин сүрчигний савтай холбоотой гар урлал муудсан.Харин 1920-иод онд Францын тэргүүлэгч үнэт эдлэлчин Рене Лалик мөстсөн гадаргуу, нарийн ширхэгтэй рельефийн хэв маягаар тодорхойлогддог цутгасан шилний жишээг үйлдвэрлэснээр лонхны сонирхлыг сэргээв.
Шуудангийн цаг: 2023 оны 6-р сарын 12